2010: Laatste jaar Kappl; De Hohe riffler

Hoogste berg in de  Verwall  gruppe is de  Hohe riffler , 3168 mtr hoog. In alle jaargangen van de berggeiten is het nog niet gelukt om een noemenswaardige top te beklimmen. Twan, geit van het eerste uur had al jaren een gekoesterde wens: Het beklimmen en overwinnen van de Riffler.

Twan heeft besloten: De Riffler is het doel

De route stond dus vast; Van Haus Inge te voet, vijf uur lang uphill voor twee nachten naar de Edmund Graf hutte. Dag 2 de verovering van de Riffler en dag 3 terug naar Kappl via de Schmalzgrubenscharte.(2697 mtr).
Zoals eerder vermeld, De populariteit van de gang naar de Alpen bleef ongekend hoog. Ook dit jaar groeide de groep van zes naar acht personen. Alpinist,Navigator,survivor en buschauaffeur Joost Wullems en `oldtimer` Paul Jacobs voegden zich bij de groep. Totaal acht personen. Vervoermiddel: Een bus! Start van de expeditie: week 2 van Juni

Geheel links: Joost. 3e van links: Paul

Dag1: Haus Inge naar de Edmund Graf hutte
Aankomstdag in Kappl was schitterend; warm en mooie blauwe lucht. `Soepergeil` man. Inge was weer verrukt ons te zien, vooral voor Twan gaat haar hartje sneller kloppen. 
Zo niet dag twee bij vertrek. Het was kil  ( uhhh ,het weer.......niet de klik tussen Twan en Inge hahahaha ) en bij de eerste meters richting de kern van Kappl begon het te regenen. Snel werd bij de Intersport nog wat regencapes gekocht. De eerste twee uur verliep door het bos, boven de boomgrens overgaand in rood gemarkeerde paden. Sfeer was goed ondanks het verslechterende weer: Een straffe wind en natte sneeuw. De groep splitste zich op: Koplopers Maurice en Jurgen gevolgd door Twan en Paul, weer later Pascal en Joost ( die denk ik de route 1 1/2 keer gelopen heeft ) en tenslotte Leon en Jack. Jack, by the way, heeft op de alm tussen de andere `vlaaien` zijn eigen versie geproduceerd. Unsere riesenbuben hatte `durchfall`.

aankomst Jack en Leon bij de hut; brandstoflabel F....

Huttenwirt Markus heette ons welkom. De namiddag werd gerelaxed en na het avondmaal werd samen geluisterd naar Nederland -Uruguay ( WK 2010, uitslag 3-2 ) op de breedband.

Dag2 : Beklimming Hoher Riffler
Voor de dag is er een nacht geweest en die was zeg maar.........luidruchtig. In lager A lagen `de sporty guys` opeengepakt. Opa Paul was hier de spelbreker............Zijn keelamandelen produceerden een luidruchtig alarmgeluid. In lager B was het niet veel beter; Leon liet de hut op zijn grondvesten schudden dus samengevat: iedereen fit en fris!!
Het weer echter was SUPER !! Strakblauwe lucht met een heerlijk temperatuurtje. Onze spullen in de hut en alleen de stokken, water en proviand werden meegenomen. De eerste driehonder meter verliepen easy, echter aangekomen voor de bekende morenengletsjer bleek deze nog bedekt te zijn met een dik pak sneeuw. Twan ging op verkenning maar dat was geen succes.

Twan wilde voor Otzi spelen.

 Jurgen werd spelbreker.

Er werd weer een stuk omlaag gelopen tot het begin van de gletsjer en Uberalpinist Joost startte een pad naar boven waar de rest van de `geiten` dankbaar gebruik van maakten.

Steil omhoog door de sneeuw

...achter Joost aan

Na 2 uur werd aangekomen op een vlak stukje berg ( 3030 mtr ) , daar waar we in 2006 moesten omdraaien. De zon was heerlijk en hier werd genoten van een een `break`  en met z`n allen prachtige Alpenliederen  gezongen....

Schon sind die bergen...jajaja.....

Na een half uurtje zingen de laatste 150 meter naar de top die na een ruim half uur door iedereen werd bedwongen. Een schitterend, helder uitzicht over vele alpentoppen. 

 Mini geit Cleven; Als 1e boven maar .....een beetje hoogtevrees ??

Chapeau Paul; Voor het nageslacht!! Riffler 3168 mtr

Na een half uur genieten van het uitzicht werd de terugtocht aanvaard en omstreeks 14.00 uur was iedereen weer beneden. Huttenwirt Markus complimenteerde ons door te vertellen dat zijn zes-jarige zoon ook al boven is geweest.Dank je Markus........Hier kunnen we wat mee....

Wirt Markus met `combat crocs`

En wat doe je met zo`n heerlijk voorjaarszonnetje............JUIST!!!

Speechless...............

De `sporty guys`ondernamen nog een kleine wandeltocht en de rest genoten van de rust en nog een steenbok vlak bij de hut.

Dag 3: Terugtocht via de Schmalzgrubenscharte.

Laatste dag. Prachtig mooi weer. Na afscheid van Markus werd de terugtocht naar Kappl aanvaard. Het doel was bereikt. De Riffler was bedwongen en goed geluimd werd begonnen aan de klim. 

Tussenstop voor de links gelegen Schmalzgruben``

Onderweg werden we tweemaal verrast; Na 45 Minuten hoorden we ( lopend over een gletsjer ) luid geroep achter de groep.......Manfred die ff rennend de Ventolin Puff van Pascal kwam nabrengen...........( hij had in het dal een reserve ....) 

De andere verrassing was het lopen door de sneeuw;  het favo-onderdeel van Jack. 

Na twee uur passeerden we de `Scharte` en vanaf nu alleen nog maar omlaag richting Kappl in totaal vijf uur. 

Vanaf de `Scharte`Downhill richting Kappl , 3 uur verder.

Tocht 2010 kwam hiermee ten einde.

Goede zaken voor de buurtsuper in Kappl; 

Twan, en Jurgen kochten een jaarvoorraad `Fritatensuppe`.



2010: Carpe diem moment

Vermoeiend he? Het lezen van deze blog is, ik weet het, nogal stressy.
Bekijk deze rustgevende video om weer op krachten te komen. 

2009; De groep wordt groter

Onze sterke verhalen op het werk had zijn uitwerking niet gemist. Er meldden zich vele `kandidaat geiten` en na wat geregel over en weer groeide de groep naar 6 personen. Guus en Johan haakten  vanwege prive redenen af.  Leon ( deelnemer 2006 ) keerde terug en Jack Duckers met Maurice Cleven debuteerden.

Na enig gestudeer was mijn route dit jaar geheel in de Samnaungruppe gepland. Gekozen werd voor de laatste week van Mei wat wel nog overlast van sneeuw kon opleveren. De hutten waren net open dus dat was geen probleem, alleen de huttenwirt van de Hexenseehutte moest de hut als het ware `opstartten` omdat we de eersten dit seizoen zouden zijn. Route: Kappl-See-Ascherhutte-Hexenseehutte en via hochweg 713 en de Grubelesee terug naar Kappl.

2e van links debutant `koukleum` Maurice Cleven

2e van rechts debutant Jack Duckers

dag 1: Asherhutte
Vertrekkend met goed weer en redelijk warm bij Haus Inge te voet door het dal naar See als opwarmer. Na 2 uur wordt bij See de weg overgestoken en met de kabelbaan verder omhoog naar 1800 meter teneinde het saaie stuk door het bos te vermijden.

Ook dit  laatste stukje bos werd na een half uur overwonnen maar helaas wees het gemarkeerde pad ons nu de weg over een zwarte skipiste omhoog. Aangemoedigd door Milka koeien werd de groep zigzaggend over de piste uit elkaar getrokken. Debutant Maurice demareerde gevolgd door Twan en Jurgen. Pascal op enige afstand, later gevolgd door Leon. Jack moest het ritme nog vinden, op zijn eigen tempo werd hij door  Rammstein aangemoedigd.

`too short, too tall, doesn`t matter , one size fits all. 

Zu gross, zu klein,

der Sclagbaum sollte oben sein!!

Schones Fraulein, lust auf mehr?

Blitzkrieg mit den fleischgewehr!

Schnapps i`m koppf, du holde braut,

steck bratwurst in dein sauerkraut................

Het weer bleef droog met bewolking, temperatuur tussen de 5 en 10 Gr.C en een kil briesje. Met ruim 1 uur verschil arriveerde iedereen bij de Ascherhutte  op 2256 mtr hoogte net voor 13.00 uur. Een lunch en een Weissen werden genuttigd.

Maurice,Pascal en Twan

Sneeuw ! Geen topbeklimming.

Het middagprogamma stond nog open en er werd een poging ondernomen om bij de hut gelegen 2987 mtr hoge `Rotpleiskopf `te bedwingen, echter wederom gooide sneeuw en slecht weer roet in het eten. s`Avonds werd een heerlijk ( we waren de enigen!! ) huttenmaal genuttigd: Soep,Reuzeschnitzels ( ze bleven maar op die varkens slaan in de keuken ) en als toetje  kaiserschmarren. 
Voldaan gingen we op tijd naar het lager.......de favoriete plek van Maurice ( koud en moe )

Lief he.....??!!!

Dag 2: Hexenseehutte

Dag 2 werd, wat later bleek, een van de pittigste tochten van de geitenhistorie. Na een ontbijt vertrokken we vol goede moed richting  Hexenseehutte  , gelegen in het Oberinntall  bij Serfaus en Fiss. Gelegen dus aan de andere kant van het Paznauntal.

Gereed voor de tocht naar de Hexenseehutte.

Het weer was wederom bewolkt en koud. ( 5 gr C ), er was dreiging van regen of sneeuw op hoogte.

De route van dag 2

Het eerste uur was gemoedelijk op hoogte om een berg heen. Even waren we het pad kwijt maar debutant Maurice `rende` 200 mtr naar beneden om een bewegwijzering te kunnen lezen. En passant werd hij ook nog overvallen door een kudde schapen, maar gelukkig wist hij zijn vege lijf te redden door in de wegwijzer paal te klimmen.  

Prachtig gebied; 

Mooi te zien op de Google-Earth foto hierboven

Het tempo lag vrij hoog wat de groep weer splitste, maar onderweg werd op mekaar gewacht. Na 1 uur liep het gemarkeerde pas stijl berg op. De grond was nat en moeilijk beloopbaar en helaas begon het weer flink te regenen met later sneeuw.

Regenpakken aan

Op een gegeven moment werd het gebied steeds moeilijker te belopen vanwege vele sneeuwvelden. Het rood gemarkeerde pad was inmiddels onvindbaar en na een korte geitenvergadering werd besloten onder aanvoering van Twan verder te gaan. Leon en met name Jack Hadden moeite met de sneeuwvelden en steile klim. Jack zakte meerdere keren door de sneeuwlaag heen wat hem enkele mooie `handtekeningen` bezorgde en hem de titel `gletsjerdeskundige`opleverde.

Echte kerels dragen een korte broek, toch Jack??

Na 3 1/2 uur werd de top bereikt van de Massnerjoch die uitzicht gaf op de hut. Super!!

Hexenseehutte, door sneeuw omgeven

Vanaf hier bleek het nog een klein uur lopen tot de hut. Leon en Jack hadden een flinke achterstand opgelopen maar ook zij voegden zich later bij de groep in de hut. De huttenwirt had niet gedacht dat we de tocht zouden volbrengen vanwege het slechte weer en sneeuw. Chapeau geiten !!. Twan, met recht, geit van de dag vanwege zijn doorzettingsvermogen. 

Wel drong het tot me door dat de tocht op dag 3, via hohenweg 713 en Grubelesee terug naar Kappl onmogelijk zou zijn door de sneeuw.

De hut was lekker warm en na overleg met de wirt werd ons het volgende voorgesteld: We zouden teruglopen naar zijn bus die  drie kwartier verderop geparkeerd stond en vandaar naar het  Kolnerhaus  waar warm water en een goede keuken tot onze beschikking zou staan. Het kolnerhaus ligt bij Serfaus. Vanaf deze hut zouden we verder naar beneden lopen richting het dorpje Ried waar we de bus zouden nemen terug naar Kappl.

Met het 4WD busje naar het Kolnerhaus

Natafelen met de wirt van beide hutten: Een ECHTE berggeit van 67 jaar

Dag 3 Terug naar Kappl

Onze laatste wandeldag begon wederom met regen, maar dit hiel niet lang stand. Een 2 uur durende wandeling vanaf de hut richting het dal bij de Tosens was zeer relaxed. Jack was helemaal `on business`, bergaf wandelen is helemaal zijn ding. Vanaf Tosens liepen we evenwijdig aan de Inn ( rivier ) vier uur lang richting Ried. 

Dag 3; Relaxte tocht

Met de Bus van Ried naar Landeck en vanaf hier overstappen met de bus naar Kappl. Geitentocht 2009 kwam te einde. Een supertocht

De volgende dag;Terug naar Sittard......

en wie kwamen we auf den Autobahn tegen.......

Woehahahahahahahhahaha!!!!!!!!!

Hexensee hutte en Hexenkopf 6 weken later

Sorry geiten........Als teaser in dit blog toch ff  `sjtangen`;  Oppergeit Meijer laat zien hoe het moet. Van de Hexenseehutte naar de Hexenkopf in 1,5 uur. 
Weer: Beautiful. Sneeuw: Nada. Uitzicht: Bellissimo !!!!

2008; Geen geitentocht .

Orbis......bijna klaar

2008 geen huttentocht voor de intensieve berggeiten. De nieuwbouw van Orbis Medisch Centrum zou per 1 Oktober opgeleverd worden en iedere medewerker kon 6 weken vooraf aan deze datum geen vakantie opnemen. Rekening houdend met schoolvakanties betekende dat ook in het vroege voorjaar geen tocht georganiseerd kon worden.

2007: 2e jaar. Sneeuw gooit roet in het eten

Deelnemers 2007 v.l.n.r.

Johan Hamans,Twan Ehren, Jurgen Schijen, Pascal Meijers

Zittend: Guus Schoenmakers

Jaargang twee had ik een mooie doch intensieve route bedacht wederom in het Paznauntal. In Mathon, vlak voor Galtur, zouden we klimmen naar de Friederichshafenerhutte, vandaar naar de Darmstadsterhutte en terug via de Niederelbehutte naar Kappl.

sneeuw in September; tot 30 cm boven 2000 mtr!!

Dag1: Aankomst Kappl

We vertrokken vanuit Sittard net als vorig jaar in de eerste week van September. De weervoorspellingen waren in 1 dag tijd van goed naar zeer slecht veranderd. Een front had voor veel sneeuwval gezorgd .Twee collega`s, Marianne Drenth en Lydia van Son, ondernamen met een andere groep een tocht in het Zillertal en moesten deze afbreken vanwege de vele sneeuwval. 

Groep Drenth /van Son  had zich voor de gezelligheid  bij ons in gevoegd in Kappl, wat resulteerde in een overboeking van `Haus Inge`. Geen probleem; Bij de buren was nog plaats zat.

Na overleg met de andere groep en `locals` werd besloten de geplande route helaas te skippen. Paden gemarkeerd met rode stippen waren niet te zien, klauterpartijen te gevaarlijk.

Besloten werd tot dagtochten.

2e dag: Mittagkopf

In de Samnaungruppe ( tegenover dorp Kappl ) ligt prominent de Mittagkopf. Niet hoog ( 22oo mtr ) maar met 1150  ( 4 uur looptijd ) stijgmeters  vanuit het dal een pittige opwarmer. Het weer was kil en bewolkt en aangekomen bij de Visnitzwaterval begon het te regenen.

Tussenstop Visnitzwaterval. 

Eerste tussenstop was de 1850 mtr hoog gelegen Visnitzalpe die gelukkig `bewirtschaftet` was. 

Visnitzalpe 1850 mtr. Regen werd sneeuw.

Debutant Guus schokte het aardige serveestertje door bruut Almloeder te bestellen ipv Almdudler...............

Heerlijk dorstlessend......Almloeder!!!!

Na een heerlijke pitsstop had zich buiten al een mooi laagje sneeuw gevormd. De Top naar de Mittagskopf betekende vanaf hier nog 400 meter omhoog

Boven de boomgrens verlieten we het grote pad om tussen de sneeuw en lawinebrekers de top te bereiken. Dit bleek nog een hele kluif want door de laag sneeuw was het pad moeilijk te herkennen.

waar is het pad??

Erg jammer, op 2180 mtr, moesten we vanaf hier de tocht afbreken en begonnen we aan onze terugtocht.

aan de overkant van het dal zichtop

de geplande eerste route.Veel sneeuw!!

Dag 3: Pezinerspitze ( 2550 mtr )

Vanuit dorpdeel Langesthei, oostelijk gelegen van Kappl richting See vertrokken we met de auto alwaar we verder te voet door het bos wandelden richting de 2000 mtr hoog gelegen Peziner alm, een bewirtschafte boerderij. Het weer was kil, halfbewolkt maar beter als de vorige dag. Guus had vandaag de rugzak met proviand en dat viel niet mee. Met enige achterstand bereikte hij de alm waar een heelijke lunch met speckbrott werd genuttigd. De boer en zijn familie waren druk doende de eerste voorbereidingen van de  `Almabtrieb`  te regelen.

De weg kwijt

Vanaf de alm vertrokken we verder richting de top maar al gauw was het pad onvindbaar door de sneeuw. Na wat omzwervingen en over en weer gediscussieer vonden Pascal en Guus toch de rode markeringen en werd tussen de lawinebrekers door omhoog geklommen. Maar het weer werd wederom slechter met flinke temperatuurdalingen en laaghangende bewolking. ongeveer 150 meter onder de top moestten we vaststellen, net als de dag ervoor, dat de top niet te bereiken was door een te dikke laag sneeuw. We besloten via een andere route terug te lopen richting Kappl. Een schitterende route die niet altijd ongevaarlijk was door de sneeuw en steile paden.

Mooi!!

Na totaal 9 uur bereikten we het dal. Zeer voldaan. Ik moet bekennen; na 2 dagen flink bergaf wandelen had ik op beide hakken blaren ontwikkeld. Guus was op het einde van de dag meer dood dan levend, maar op karakter kwam hij  enige tijd later aanstrompelen......

Guus Ph  7,1 ??

Dag 4: Galtur

Mooi weer, lekkere temperatuur en half bewolkt.

Op de laatste dag besloten we op advies van Inge`s echtgenoot te wandelen in Galtur. 

Galtur is de laatste gemeente in het Paznauntal voor de Silvretta hochalpenstrasse beter bekend van de dodelijke lawine`s  in `99 die vele levens kostte. Jurgen weet hier nog alles van.

Na het vinden van een geschikte parkeerplaats ( Guus wist zijn robuuste Laguna handig te manoevreren op het boerenweggetje......) door het bos( via abkurzungen ) omhoog naar de   Berglisee. 

Na twee uurtjes een prachtige Alm met bergmeertjes en verderop gelegen toppen tot 3000 mtr richting Samnaun.

Terug in het dal besloten Twan, Johan en Jurgen de terugtocht naar Kappl ( 9 km ) te voet door het dal te lopen. Guus en Pascal keerden, na een heerlijke kop koffie in Ischgl, met de auto huiswaarts naar Haus Inge.

Dag 5: Huiswaarts naar Nederland.