Maurice Cleven, Jack Duckers, Paul Jacobs, Jurgen Schijen,
Leon Pitt, Twan Ehren, Pascal Meijers en Joost Wullems
Dag 1
Klaar voor vertrek, Maandag 5 September, op weg naar Mayrhofen in het Zillertal. Maanden op verheugd en de spanning flink opgevoerd, vertrokken we met goed weer richting Oostenrijk. Hedendaagse buienradar`s, weer.nl, weeronline.nl en nog veel meer onheilvoorspellers zorgden voor enige onrust. Twee weken vooraf aan de tocht eerst veel regen, toen weinig regen, toen toch weer droog en het weekend vooraf sneeuw op > 2500 mtr hoogte. Afwachten dus! Uitrusting van een ieder was toegerust op `extreme weersitiuatie`s`.
De reis verliep soepel behalve voor de Volvo-crew; Ze hadden moeite met het vinden van een geschikt tankstation.
Zes werden er bezocht ( toch geen gas ) en de adapternippel ( wat een woord ) met enig geweld `per ongeluk` verbogen. Volgende keer gereedschapset meenemen Leon! Zo niet de Renault crew; Flightcontroller Joost had alles strak geregeld. Alleen de `illegale` navigatie DVD`s wilden ons af en toe naar andere oorden sturen. Jurgen toch nog bijna misselijk!
Zes werden er bezocht ( toch geen gas ) en de adapternippel ( wat een woord ) met enig geweld `per ongeluk` verbogen. Volgende keer gereedschapset meenemen Leon! Zo niet de Renault crew; Flightcontroller Joost had alles strak geregeld. Alleen de `illegale` navigatie DVD`s wilden ons af en toe naar andere oorden sturen. Jurgen toch nog bijna misselijk!
Aankomst Mayrhofen omstreeks 17.00 uur alwaar Paul in de plaatselijke Intersport een paar Salomon renschoenen scoorde en Jurgen nieuwe Komperdell wandelstokken.
Daarna omhoog naar gemeente `Brandberg` naar onze bivak `Steinerkogl` gelegen op 1200 mtr hoogte en uitkijkend op Mayrhofen.
Uitzicht Gasthaus Steinerkogl
Het uitzicht: Adembenemend!
De kamers: Helemaal in orde!
Het eerste Zillertaler Weissbier: Top!
Het avondeten: Echt Oostenrijks!
De dochter van de eigenaresse: Kokkin en super vriendelijk met dochter Barbara in klederdracht
Barbera, 5 jaar
Eigenaresse: Streng, argwanend ( voor ons ?? ) en niet vriendelijk!! Om 20.00 uur kregen we onze laatste consumptie en bij de kamertoewijziging kreeg Jurgen te horen dat HIJ RUHIG moest zijn und NICHTS KAPUT MACHEN !!!!
Die HEXE keek ons met bloeddoorlopen ogen aan en gedwee gehoorzaamden we! Om 22.00 ging het licht uit...........heeeeeel stilletjes.
Die HEXE keek ons met bloeddoorlopen ogen aan en gedwee gehoorzaamden we! Om 22.00 ging het licht uit...........heeeeeel stilletjes.
Dag twee.
6 September: Schitterend blauwe lucht, wat willen we nog meer! Het ontbijt, geserveerd durch DIE HEXE, was gelukkig weer vanouds. We werden niet vergiftigd alhoewel sommigen bij de eerste meters meer boerderij geluiden produceerden als anders.
Op weg naar de Schlegisstausee via Finkenberg en Ginzling. Voor Ginzling nog 15 minuten moeten wachten om voor de 1 km lange tunnel ( 1-baans )
Het wachten voor de tunnel..........
........was de moeite waard! Schlegisstause 1800 mtr.
Aankomst auto`s geparkeerd bij de stausee en rugzakken op. Op weg naar de Olperer hutte op 2389 mtr hoogte. Heerlijke wandeling en goed gemarkeerd in ruim 1,5 uur omhoog. De hut is schitterend gesitueerd met uitzicht op Zillertaler hoogste top en bijbehorende gletscher: de Hochferner ( 3473 mtr).
Na een heerlijke lunch omstreeks 13.00 uur op weg naar de 2905 mtr hoge Riepenkopf, prachtig uitzicht biedend aan de 3,4 km hoge Olperer en de rest van de Zillertaler Alpen. Rugzak in de hut achtergelaten sprintte Paul in nog geen uur naar de top ( normaal 2 uur ) gevolgd door de rest binnen 20 minuten, `Diesel` Jack met enige achterstand. De beklimming vergde nog enig klauterwerk.
Iedereen op de Riepenkopf 2905 mtr
Wat een uitzicht!
Na een klein uurtje downhill terug richting de hut waar na opfrissing ( ja, met Swasch doekjes)
een heerlijk avondeten werd genuttigd. Later op de avond wederom een kleine smet op ons tot nu toe smetteloze reputatie; we waren ietwat luidruchtig...........Duuuuhhhh, WIJ luidruchtig ????? ??
Enfin, na tienen op weg naar het lager alwaar het leed weer kon beginnen. Het snurkgeweld ging weer los, al waren er enige geluidveranderingen.
Jurgen is gepromoveerd van fluitertje naar een echte snurker. Goed gedaan Jurgen! Paul is een echte stayer; Hij bleef decibelaanvoerder gevolgd door Jack en Leon die helaas gedegradeerd is; met zijn kilo`s heeft hij ook decibels ingeleverd.
Voor mij dit jaar oordoppen, dus mijn eigen gesnurk was niet waarneembaar ( ik snurk dus echt niet !! ) en dat van die anderen. Neemt niet weg dat het lager verre van een lekker bed is. Maar we klagen niet!! Lekker slapen voor dag drie: De tocht naar het Friesenberghaus en de beklimming van de Zillertaler Hoher riffler.
