vrijdag 14 september 2012

Geitentocht 2012; Silvretta

Woensdag 5 September vroege dienst bij `oppergeit` Meijer. Vanaf  0-sevenhundred verzamelden de berggeiten zich voor het nuttigen van een krachtig ontbijt met gitzwarte koffie.
Normaal acht, dit jaar zeven geiten. Joost had zich om persoonlijke redenen afgemeld. Volgend jaar zeker weer erbij Joost!

Nadat de wallen onder de ogen waren verdwenen vertrokken we om kwart voor acht richting Kappl waar we smooth om 17.00 uur arriveerden. 



v.l.n.r. Twan,Leon,Jurgen,Jack,
Paul,Pascal en Maurice

`Haus Inge` was, na een afwezigheid van 1 jaar, weer ons basecamp en zij verwelkomde ons traditioneel met een afschuwelijke huismerkschnapps. Een of andere medicinaal afgekeurd apothekers goedje....brrrr. 
Niet erg Inge....de berggeiten hebben voor hetere vuren gestaan.

s`avonds op weg naar `zum Hirschen` een typische Oostenrijkse `hoog culinaire` vreetschuur. Prima voor de geiten want hun specialiteit is `Das flammendes Schwert` ( veel vlees overgoten met schnapps en in de fik gestoken ) werd met een staande ovatie ontvangen. Dit aangevuld met vaasjes weissen bier en de circel is rond.
Ondergetekende mocht vooraf aan de maaltijd het primeur exemplaar polo shirt van alle edities berggeiten ontvangen. Chapeau Leon! ( foto volgt ).
Deze heerlijke dag en avond werd afgesloten met espresso, williams, coupe Denemark (?) en Jurgen`s  favoriet: `Heisse Liebe`. 

Dag 1 begon een tikkeltje teleurstellend: REGEN!
Na het ontbijt met de auto`s op weg naar einde dal, daar waar het Tiroolse Paznauntal overgaat in het `Montafon` gelegen in het Vorarlberg.

Na een tijdtrekkend kopje koffie op de Bielerhohe vertrokken we omstreeks 10.30 richting onze eerste hut, de 2538 meter hoog gelegen Saarbrucker hutte.
Na 3 uurtjes zuivere looptijd, met wegtrekkende wolken en een zonnetje arriveerden we in de 100 jaar oude hut prachtig gelegen met oa uitzicht op de volgende imposante toppen.
 Großer Litzner ( 3109mtr )
-  Großes Seehorn  (3.121 mtr )

Op weg naar de Saarbrucker hutte

Na een paar drankjes en het oppikken van een geocache een korte verkenning van de route dag twee. In een half uurtje liepen we naar de 2770 mtr hoog gelegen `Seelucke` ,toevallig ook de grensovergang naar Zwitserland en tevens het hoogste punt van dit jaar.

s`Avonds na de maaltijd genoten we van het prachtige uitzicht en daarna samen naar het `prive` lager daar waar de temperatuur steeg, het zuurstofgehalte daalde en het koolmonoxide gehalte  expolosieve waarden  bereikte.
Dit in combinatie met enig gesnurk, ja we waren weer topfit Vrijdagochtend !!



prachtig uitzicht na zonsondergang

Zonsopgang. Strakblauw en .......we leven nog!

De Vrijdag zou een legendarische dag worden. In overleg met de huttenwirt over de route vertrokken we om 08.15 opnieuw  naar de 300 mtr hoger gelegen `seelucke`( 2770 mtr ). De grens met Zwitserland werd gepasseerd. 
Er volgde een schitterende,600 mtr lange, afdaling langs de seegletcher richting de seetalhutte die we na 3 uur op 5 minuten afstand naderden. De weg splitstte zich hier naar de `Scharte`die, 2690 mtr hoog, bij sommigen van ons het uiterste vergde. 
Topatleet en mini geit Cleven kwam schuimbekkend boven en kende voor het eerst een `off moment` van epileptische klasse dat wat door de rest van de geiten met enig gelukzalig gevoel werd gadegeslagen!


prestatie! aerobicer, triatleet, en zumbaspecialist Twan 
als eerste boven bij de Scharte.  #doehemdatmaareensna

Het was inmiddels na tweeen en volgens de kaart nu een lange afdaling via `ober Silvretta` en `Galturtal` naar de  Silvrettahutte. De bestudering van de kaart was nou niet helemaal goed beoordeeld door de oppergeit...... Na de lange afdaling tot 2100 mtr volgde nog een 50 minuten lange stijging naar de 2341 mtr hooggelegen hut. Das tut mihr weh ,ziegen! Mae Culpa.
Turbo geit Cleven revancheerde zich en bereikte om 17.15 de hut, terwijl  Leopard tank Jack om 18.45 de deur achter zich sloot samen met Leon die meerdere keren zich liet terugzakken om Jack op sleeptouw te nemen. Deze actie leverde Leon de titel `geit van de dag`op.
Deze prijs wordt door de groep toegekend aan een geit bij heroische daden of acties gepresteerd op die dag.

Silvretta hutte; tegenvaller

Nou was de Silvretta hutte, zeker voor de altijd goedgemutste berggeiten, een fikse tegenvaller.
Op Zwitserse `vriendelijkheid` moesten we DAAR de schoenen zetten, DAAR de stokken hangen, DAAR moesten we slapen en DAAR onze spullen neerleggen. Tevens MOESTEN we om 18.30 `scharp` aan tafel zitten om de avondmaaltijd te nuttigen.
Jaja , wij geiten nemen het niet zo nauw en of course zouden we op Jack en Leon wachten alvorens het glas te heffen.  NEIN!!!!!!!!!!!! De huttewirtin zette gewoon de soep op tafel en de achterblijvers  kregen wel een prakkie. Schande!
Met enige moeite probeerden we de sfeer op te krikken maar helaas. De tafels moesten we opruimen en KLM steward Twan veegde zelfs de tafel af. Grootste domper; de pasta was vegetarisch bereid. Duhhhh.

Het ontbijt was het absolute dieptepunt. In `buffetstijl` moesten we ons ontbijt zelf opdienen. Verkrijgbaar een  paar stukjes betonbrood, daar waar mijn konijnen zich voor omdraaien, waterige jam en koffie. Thats it!!! 
De groeten Silvrettahutte en bis NIE WIEDER!

- Sfeer:  slecht
-Vriendelijkheid:   slecht
- Avondeten:  matig
- Slaaplager:  voldoende
- Ontbijt:   zeer slecht

Niet getreurd, de nieuwe dag was aangebroken en opnieuw strakblauw. Op het progamma in vijf uur via de rote furka scharte terug naar Oostenrijk en daarna afdalen naar de Bielerhohe.
Geen easy walk maar een echte pittige wandeling.
Snel was de hut uit zicht en gingen we op weg naar de `Rote  Furka` scharte omhoog langs de schitterende Silvrettagletcher. Fan-tas-tisch!! 

Evenwijdig aan de Silvrettagletcher naar de 
Rote Furka scharte en tevens grensovergang

Rote Furka scharte gepasseerd

De fotocamera`s maakten overuren en na een mooie rustpauze bereikten we inderdaad na vijf uurtjes het stuwmeer. 

Bielerhohe stuwmeer in zicht.

Na het bereiken van het restaurant nog lekker` eine tasse suppe mit brot` genuttigd en voldaan met de auto huiswaarts naar `Haus Inge`.
Geitentocht 2012 werd waardig afgesloten met een maaltijd bij `zum Hirschen` . 

Aan elke geit: Bedankt wederom voor jullie deelname, gezelligheid en collegiale vriendschap.
Bis nachsten jahr, tot Maart in Bergstubl Jacobs in oirsbeek waar het nieuwe geitenseizoen wordt ingeluid. Salute!


    








Berggeitentocht 2023 Gosau Dachstein

  vlnr Jurgen,Pascal,Twan, Johan, Paul en koen Maandag 3 Juli vertrokken de intensieve berggeiten alweer voor de 17e (!!) keer naar Oostenri...