Crew v.l.n.r.
Koen, Jurgen, Paul, Pascal, Maurice en Twan
dit verhaal te volgen middels dit kaartje
Na endlich.....Maandag 7 September traditionelles Frühstück bij Pascal voor vertrek naar het dorpje Virgen in het virgental, Osttirol.
Nach einer reibungslosen fahrt kwamen we tegen vijven aan in het vooraf gereserveerde pension Habererhof alwaar we na wat omzwervingen de oma des huizes aantroffen. Deze alleraardigste dame wist ons via wat `communicatieve omwegen` te verwijzen naar haar dochter die de boel regelde. Mini geit Cleven meende een terughoudend beleid in te zetten maar we wisten hem te overtuigen dat we nu echt op vakantie waren...........
Na kamerinspectie en goed overleg op naar Virgen voor het het avondeten mit viel fleish und Weißes Bier. Het onderstaand filmpje maak alles duidelijk; Riesen stimmung en `wij mannen doen niet moeilijk`; voor alles hetzelfde recept!
Dinsdag 12 September, dag 1 eerst ontbijt boven de kuhstal, althans de geur was tot in de ontbijtzaal te ruiken. Kein problem!! Na het ammoniakontbijt rap met de auto`s naar Hinterbichl, het laatste dorpje van het dal.
Hier begon de easy klim op 1200mtr naar de 2200 mtr hoog gelegen Essener-Rostocker hutte.
Debutant Koen had goed getraind en meende de `veteranen` wel effe op afstand te lopen. Zijn demarrage kwam onverwacht en tot zijn grote plezier bereikte hij als eerste de hut voor het middaguur. Zijn geluk....Turbo Cleven hatte `durchfall` gehad en zat in de recovery fase.
Maar hier bleef het niet bij; de beklimming van de Rostocker Eck ( 2750 mtr ) stond nog op het progamma; 2 uur op en 2 uur af, natuurlijk eerst voorafgegaan door een heerlijke lunch en `raumaufteilung` in het lager afgedwongen door Jurgen; Hij MOET weten waar hij slaapt!! ( strategie heet dat )
Jurgen had trouwens meteen `sjans`van de huttenwirtin. Maar wat wil je; dat kwam`durch seine geile Sonny Crocket Miami Vice nep Rayban zonnebril van Alibaba.com`. Het een en ander bekrachtigd met `Theme of Miami Vice`!!!
De beklimming zonder rugzakken werd in anderhalf uur gepiept met prachtig uitzicht op de Gross Venediger en omliggende toppen. Paul meende zelfs de in Zwitserland gelegen Eiger te herkennen en zowaar; hij had gelijk :-)
For the record; Debutant Koen had zijn kruit duidelijk in de ochtend verschoten. Als laatste bereikte hij schuimbekkend de top maar 1 minuut later was hij alweer driftig op zoek naar een 3G signaal......
top Rostocker Eck met op de achtergrond duidelijk de Eiger 😂
top bereikt en snel ff een appje sturen.
Uitzicht vanaf de top
Voor vijven terug in de hut, opfrissen en genoten van een heerlijk avondmaal. De nacht verliep vrij geruisloos dus dag 2, Woensdag 9 September, vroeg op pad richting de Sajathutte via de Johannishutte.
De weergoden waren ons opnieuw goed gezind en om 08:00 uur waren we alweer op pad om via de Turmljoch scharte (2790 mtr) terug omlaag naar de 2100 mtr hoog gelegen Johanishutte te lopen.
Turmljoch 2790 mtr
Al op de afdaling van de Turmljoch vernamen we van andere klimmers dat onze geplande tocht naar de Sajathutte niet mogelijk was vanwege een steenlawine. Dit verhaal werd bevestigd in de hut. De Sajathutte was wel te bereiken via een omweg van 6 uur maar vanwege de tijdkrapte werd gekozen om naar de Eisseehutte te lopen via de `Zopartscharte` (2950 mtr).
Opnieuw een behoorlijke klim die het totaal vandaag op 1500 hoogtemeters bracht. Den aufstieg war anstrengend en vooral de afdaling na de Zopartscharte was een uitdaging met steile hellingen deels verankerd met klettersteig kabels.
Opnieuw een behoorlijke klim die het totaal vandaag op 1500 hoogtemeters bracht. Den aufstieg war anstrengend en vooral de afdaling na de Zopartscharte was een uitdaging met steile hellingen deels verankerd met klettersteig kabels.
Genieten!!!
Aankomst mini geit kwijlend op de Zopartscharte 2950 mtr
Aankomst mini geit kwijlend op de Zopartscharte 2950 mtr
Voor vijven werd de eissehutte bereikt. Het weer was inmiddels iets verslechterd; De strakblauwe lucht had plaats gemaakt voor grijze wolken met lichte sneeuwval. De Eissehutte was een verademing, een ouderwets gezellige hut met opnieuw goed eten en heerlijke biertjes.
Dag drie, alweer de laatste dag opnieuw de route iets aangepast. Via de Sajathutte
(2600 mtr) terug naar de Stabant hutte gelegen op 1800 mtr. Een mooie hohenweg die onder de boomgrens overging in prachtige kronkelende weggetjes langs giga zwerfkeien. Een mooie dag met mist, beetje sneeuwval, dan weer het zonnetje
Dag drie, alweer de laatste dag opnieuw de route iets aangepast. Via de Sajathutte
(2600 mtr) terug naar de Stabant hutte gelegen op 1800 mtr. Een mooie hohenweg die onder de boomgrens overging in prachtige kronkelende weggetjes langs giga zwerfkeien. Een mooie dag met mist, beetje sneeuwval, dan weer het zonnetje
FOG!!
Laatste pitssstop in de Stabanthutte.
Nu nog 1,5 uur naar het het dal en eindpunt.
Volgend jaar editie 10!! Aan allen : Vielen dank
